پیشگیری از خشونت محل کار در مراکز نگهداری طولانی مدت
سابقه
این ابزار در ابتدا، به عنوان بخشی از پیشگیری خشونت محل کار، در جدول رهبری خدمات درمانی، برای بیمارستان‌ها طراحی شد. این ابزار در مراکز نگهداری طولانی مدت، به منظور رسیدگی به نیاز‌های این بخش تطبیق یافته است.مراکز نگهداری طولانی مدت، محیطی هستند که ساکنین آن اغلب احساس آسیب‌پذیری و اضطراب می‌کنند.
این می‌تواند برای مثال ساکنین و پرستاران یا افرادی که مراقب آنها هستند، افرادی که در حال تجربه بحران‌های جسمی یا سلامت روانی هستند، معتادینی که به حمایت نیاز دارند و ساکنینی که نیاز‌های برآورده نشده ای دارند که قادر به بیانشان نیستند را شامل شود.
طبق مؤسسه کانادایی اطلاعات بهداشتی ( CIHI ) ( ۲۰۱۵ – ۱۶ )، پنجاه درصد ساکنینی که زوال عقل دارند، در مراقبت درازمدت، رفتار‌های واکنشپذیر نشان می‌دهند.
برخی از مثال‌های رفتار‌های واکنشپذیر شامل این موارد می‌شوند: پرخاش کلامی یا جسمی ( زد و خورد، آسیب به خود )، جست‌وجوی راه خروج، مقاومت در برابر مراقبت شخصی، امتناع از خوردن و دریافت دارو و غیره. این رفتار‌ها ممکن است به خاطر تعدادی از عوامل باشد، از جمله یک نیاز برآورده نشده ( برای مثال، درد، محیط ( گرم، سرد )، احساس محدودیت ( در یک جا گیر افتادن )، تأثیر دیگر ساکنین و کارکنان و تاریخچه اجتماعی ).
با وجود این حقیقت که یک واکنش تهاجمی ناشی از رفتار واکنش پذیر، ممکن است به خاطر زوال عقل یا نیاز برآورده نشده باشد، در صورتی که باعث یک رفتار تهاجمی نسبت به کارگر محل کار شود و مشمول تعریف قانون خشونت محل کار ( طبق تعریف بهداشت و ایمنی شغلی ( OHSA ) ) شود، خشونت محل کار تلقی خواهد شد.
خشونت محل کار در مراکز نگهداری طولانی مدت می‌تواند از چند منبع منشأ بگیرد، از جمله ساکنین و خانواده و دوستان و دیگر افراد خارجی و یا از هر کارمندی که با محل کار قبلاً در ارتباط بوده و یا در ارتباط است. برای جلوگیری از خشونت محل کار، کارفرما‌ها باید سیاست‌ها، ارزیابی‌ها، دستورالعمل‌ها و برنامه‌های خشونت محل کار را اجرا کنند، ارزیابی خطر و ارزیابی مجدد ریسک محل کار را انجام دهند،
معیار‌ها و دستورالعمل‌هایی برای مواردی بدین شرح تعیین کنند: درخواست کمک فوری هنگام بروز خشونت یا در صورت احتمال وقوع آن، گزارش کردن حوادث خشونت‌بار و تشخیص حوادث و شکایت‌های خشونت و ارائه اطلاعات، آموزش کارکنان طوری که خشونت محل کار را بشناسند و از آن در امان باشند. کارفرما‌ها، و به طور معمول مدیریت ارشد، بیشترین مسئولیت را در رابطه با سلامتی کارکنان و ایمنی در مراقبت‌های بهداشتی محل کار از جمله مراکز نگهداری طولانی مدت دارند.
کارکنان مراقب سلامت این حق را دارند که کارشان را در محیط سالم به دور از خشونت انجام دهند. مراکز نگهداری طولانی مدتی که محل کار امن‌تری هستند، برای همه سودمند هستند، چرا که یک محیط ایمن کارکنان مراقب سلامت را قادر می‌سازد که نیاز‌های همه ساکنین را به شکل بهتری برآورده کنند.
قانون بهداشت و ایمنی شغلی ( OHSA ) الزامات قانونی را تعیین کرده است که پایه‌ای برای سیستم پاسخگوی داخلی ( IRS ) فراهم می کند. IRS سیستمی درون یک سازمان است که در آن همه در قبال سلامتی و ایمنی محل کار مسئولیتی دارند.
“محیط‌های کاری سالم و ایمن برای کارگران، با ایمنی بیمار و کیفیت خدمات همراه هستند.”
کیفیت بهداشتی آنتاریو (Health Quality Ontario)، چارچوبی برای گزارش‌دهی عمومی درباره محیط‌های کاری سالم درمراکز مراقبت‌های بهداشتی آنتاریو، ۲۰۱۰ است.
کارگران بیشترین پاسخگویی را در رابطه با سلامتی و بهداشت محل کار دارند.
کارفرما، و به طور معمول مدیریت ارشد، مسئول در نظر گرفتن تمامی جوانب احتیاط برای محافظت از کارگران و کارکنان و نیز توسعه و به‌کارگیری برنامه ایمنی و سلامت شغلی محل کار است. کارفرما هم‌چنین باید از ایجاد و ارتقای یک سیستم پاسخگویی داخلی (IRS) و کارکرد موفقیت‌آمیز آن اطمینان حاصل کند؛ باید مطمئن شود که برنامه به طور مداوم بازرسی، ارزیابی و بهتر می‌شود. مجریان ارشد، مدیران و ناظرین مسئول هستند که با رهبری قدرتمند خود فضا را متعادل کرده و یک فرهنگ سازمانی را ایجاد کنند که IRS و ایمنی را آموزش دهد.
در سال ۲۰۱۶، افسر محافظ ارشد، استاندارد‌های جدیدی را برای کمیته مشترک سلامت و ایمنی ( JHSC ) در انتاریو تعیین کرد. هدف از این استاندارد‌های جدید این است که از کیفیت و آموزش مداوم برای تمام اعضای گواهی دار این کمیته اطمینان حاصل شود.
استاندارد‌های جدید دارای سه جزء هستند؛ بخش اول آموزش؛ بخش دوم آموزش خطر محل کار؛ و آموزش‌های یادآوری در هر سه سال. بخش سوم آموزش برای حداقل شش خطر محل کار لازم است که توصیه می‌شود با استفاده از سنجش خطر محل کار، انتخاب شوند. خشونت محل کار که شامل تهاجم و رفتار‌های واکنشپذیر است( که در اینجا با عنوان خشونت محل کار شناخته می‌شود ) باید یکی از خطرات الزام‌آور به خصوص، برای برنامه‌های بخش دوم آموزش مراقبت بهداشتی محل کار در نظر گرفته شود و به طور الزامی توسط افسر ارشد پیشگیری بهبود یابد. این کار اعضای دارای گواهی را قادر می‌کند که بتوانند خطر موجود در محل کارشان را شناسایی، ارزیابی و کنترل کنند.
در سال ۲۰۱۸، وزیر کار با شرکای سیستم مراقبت بهداشتی و ایمنی، برنامه آموزش پایه پاسخگوی سلامتی و ایمنی و دستورالعمل‌های تأمین‌کننده را ارائه دادند، به این منظور که به کارفرما‌ها و عاملین آموزش در توسعه و انتقال برنامه‌های آموزش پاسخگوی سلامتی و ایمنی کمک کنند. هدف از برنامه آموزشی پایه یادگیری الکترونیک یک روزه، کمک به پاسخگویی سلامتی و ایمنی در محل کار‌هایی است که کارکنان آن بیش از ۵ نفر و کمتر از ۱۲ نفر هستند.
کار زیادی برای تأثیرگذاری و ایجاد تغییر برای جلوگیری از خشونت محل کار لازم است. پیشگیری و کم کردن خشونت در محل کار نیاز به یک رویکرد چند وجهی دارد. مجریان مراکز نگهداری طولانی مدت، پرستاران و سایر کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، به همراه عموم وسیع‌تری، باید ارزیابی کنند و بدانند که خشونت محل کار، بخشی از کار نیست و هر گونه تلاشی باید برای جلوگیری از آن انجام گیرد.
مدیریت خشونت محل کار که شامل جلوگیری از رفتار‌های واکنشی و پرخاشگری است.
این چارچوب به منظور تعیین حمایت داخلی و خارجی، سیاست، فرهنگ، نقش‌ها و روش‌های عملکردی، برای جلوگیری از خشونت محل کار به سازمان‌ها کمک می‌کند. مقصود این چارچوب پایدار، مراکز نگهداری طولانی مدت و رسیدگی به نیاز‌های این بخش است.
اهمیت ارزیابی خطر در مراقبت‌های خانگی بلند مدت:
پیشگیری و جلوگیری از خشونت محل کار شامل ارزیابی خطرات خشونت محل کار که می‌توانند ناشی از طبیعت محل کار، نوع کار یا شرایط کار باشند و پاسخ دادن به این خطرات با حمایت‌های مناسب ( پلیس، معیار‌ها و رویه‌ها، برنامه‌ها، آموزش و غیره ) است. تمامی موارد زیر می‌توانند بر روی خطر تأثیر بگذارند:
- اندازه مراکز نگهداری طولانی مدت
- مقدار ادراک ساکنین ( تحت مراقبت ) و نیاز‌های جمعیت ساکن
- ارتباط
- جریان کار
- ارزیابی خطر افراد ساکن
- تعیین یک تیم میان‌حرفه‌ای ( تیمی متشکل از افراد با شغل‌های مختلف مرتبط ) با مجموعه مهارتی و تجربی ضروری، جهت ارائه مراقبت‌های با کیفیت برای ساکنین و یک محیط کاری ایمن
- ایمنی فرهنگی و شایستگی فرهنگی
- ویژگی‌های جامعه محلی
- طراحی فیزیکی فضا‌های مراکز نگهداری طولانی مدت. خطر می‌تواند ناشی از عملکرد باشد، برای مثال فرآیند انتقال ساکنین داخل مراکز نگهداری طولانی مدت یا درون سیستم و می‌تواند در موقعیت‌هایی مانند انتقال اخبار دشوار به ساکنین و اعضای خانواده آنها باشد.
هنگام ارزیابی خطر و تعیین کنترل خطر، اصل احتیاط باید مد نظر قرار گیرد.
کارفرمایان برای محافظت از کارکنان و کارگران، تحت قانون سلامت و ایمنی خشونت محل کار ( OHSA ) باید هر گونه احتیاط لازم در موقعیت‌ها را انجام دهند. این یک بند وظیفه در رابطه با سلامتی و ایمنی شغلی در آنتاریو است
هر کارفرمای مراقبت بلندمدت، باید:
- مطمئن شود که مدیر عامل / مالکین/رهبر، مالکین / رهبر ارشد / شرکت‌های مدیریتی در قبال خشونت محل کار متعهد هستند که پرخاشگری و رفتار‌های واکنشپذیر و پیشگیری به عنوان بخشی از برنامه راهبردی مراکز نگهداری طولانی مدت را شامل می‌شود.
- شاخص‌هایی برای بهبود و گزارش پیشرفت به هیئت اجرایی و رهبر ارشد، به کمیته مشترک سلامت و ایمنی شغلی ( JHSC ) یا پاسخگوی ایمنی و سلامت به تمام کارکنان در نظر بگیرد.
- نظرسنجی‌ها و سایر ارزیابی‌ها را برای تعیین میزان پیشرفت در برنامه جلوگیری از خشونت محل کار و کاهش خطر را انجام دهد.
- خطراتی که کارکنان را در تمامی سطوح درگیر می‌کند، ارزیابی و تحلیل کند.
- با مشورت کمیته مشترک سلامت و ایمنی یا پاسخگوی ایمنی و سلامت / یا کمیته جلوگیری از خشونت محل کار، اصول، معیار‌ها و رویکرد‌ها و آموزش‌هایی را برای کاهش خطر تعیین کند. مطمئن شود که این اصول به کارکنان آموزش داده می‌شود، کارآمدی آنها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و برای اصلاح نواقص مورد بازنگری قرار می‌گیرد.
- گزارش دهی حوادث، حوادث قریب‌الوقوع و خطرات را لازم بداند و به آن تشویق کند.
- اطلاعاتی را که از طریق گزارش‌دهی حوادث، بازرسی‌ها، شناسایی‌ها و تحلیل علل ریشه‌ای جمع‌آوری شده‌اند را به منظور رفع نواقص در محل‌های دارای خطر، تحلیل و بررسی کند.
- سطح مناسبی از آموزش کارکنان فراهم کند که متناسب با کارشان در تمامی سطوح و اعضای هیئت اجرایی و رهبری ارشد است.
- در سطح محلی با سایر سازمانهای مراقبت بهداشتی مشارکت کند و برای کاستن از خشونت محل کار، روش‌ها و برنامه‌های عملکردی را با آنها به اشتراک بگذارد.
تشخیص خطرات و سطوح ریسک
هدف از تعیین خطرات و مخاطراتی که به حوادث خشونت محل کار مربوط هستند این است که معیار‌ها و دستورالعمل‌های ایمن، به اندازه کافی فراهم شوند تا امنیت کارکنان را بالا ببرند.
مهم است که هیچ گروهی از ساکنین یا کارکنان سرزنش نشوند، یا برای کاهش خشونت محل کار، مسئولیت بی‌موردی بر دوش کارکنان گذاشته نشود.
خطر:منبع بالقوه‌ای صدمه به یک کارگر است.
عوامل خطر: وضعیت یا ویژگی است که ممکن است احتمال وقوع خطر را افزایش دهد، به ویژه اگر محرک‌ها نیز حضور داشته باشند.
موارد می‌تواند شامل تاریخچه پرخاشگری و رفتار واکنشپذیر، تاریخچه سوء مصرف مواد، تنش‌زا های اقتصادی یا اختلالات سلامت روان باشد. توجه به این نکته ضروری است که عوامل خطر، وقوع خشونت را قطعی نمی‌کند، چرا که بسیاری از افراد دارای عوامل خطر، رفتار‌های خشونت‌آمیز نشان نمی‌دهند. عوامل دیگر می‌تواند شامل محیط فیزیکی محل کار، افزایش ناگهانی جمعیت ساکن یا درجه شدت بیماری ساکن، کمبود پرسنل به علت تماس‌های بیمار و غیره باشد.
محرک‌ها : موقعیت‌هایی یا اجزایی هستند که ممکن است بر روی رفتار فرد تحت مراقبت به طور منفی اثر بگذارند و او را تحریک کنند، به این طریق که احتمال یک خشونت، پاسخ یا واکنش را افزایش دهند. موارد ممکن است شامل درد درمان نشده، خیلی گرم یا سرد بودن، هشدار‌های بلند، اهمیت دادن به یک بخش حساس بدن، یادآوری تجربه‌های بد قبلی، درخواست‌هایی که قابل پذیرش نیستند یا رفتار‌های ساکنین یا ملاقات‌کنندگان در مجاورت نزدیک باشد
مناطق پر خطر در مراکز نگهداری طولانی مدت
در مراکز نگهداری طولانی مدت، باید با ارزیابی محیط، مناطق پرخطر، شناسایی شوند، طوری که حمایت‌های اختصاصی (از جمله خدمات حفاظتی، پروتکل‌ها، حمایت یک به یک و غیره) بتوانند برای جلوگیری و پاسخگویی به حوادث محل کار به کار گرفته شوند. هر یک از مراکز نگهداری طولانی مدت باید به طور جداگانه محل‌های فیزیکی و موقعیت‌هایی را شناسایی کند که نیاز است با صرف زمان و منابع متناسب با سطح خطر، از خشونت محل کار جلوگیری کرده و از کارکنان و ساکنین محافظت کند.
محیط‌هایی که اغلب به عنوان مناطق پرخطر شناسایی می‌شوند، عبارتند از:
- حمام/دستشویی
- محل خواب
- واحد‌های پشتیبانی یا سایر واحد‌های ویژه
- واحد‌های امن
- اتاق‌های غذاخوری ساکنین
- آشپزخانه (چیز‌های تیز/منابع گرما)
- هر جایی که مراقبت فردی ارائه می‌شود.
- دیگر محل‌هایی که ساکنین اقامت دارند.
مناطق کم خطر در خانه‌های مراقبت بلندمدت
مناطق مشترک خانه‌های مراقبت بلند مدت، از قبیل لابی‌ها و سایر فضا‌های عمومی، اغلب مناطقی نیستند که خشونت یا حادثه‌ای در آنها اتفاق بیافتد؛ با این حال، در این خانه‌ها هیچ جایی نیست که از نظر خشونت محل کار، کاملاً بدون خطر باشد. هر کسی که در مراکز نگهداری طولانی مدت کار می‌کند، باید یک سطح حداقلی از آموزش‌ها را در پیشگیری و پاسخ دادن به خشونت محل کار داشته باشد.
اهداف: یک محیط ایمن عاری از خشونت محل کار می‌تواند چگونه باشد و چه حسی داشته باشد؟
- هر کدام از برنامه‌های راهبردی مراکز نگهداری طولانی مدت، انتظارات و دستاورد‌های آن در جلوگیری از تمام انواع خشونت محل کار برای اعضای هیئت اجرایی، مالکین، شرکت‌های مدیریتی، ناظران، مدیران و تمامی کارکنان آن آشناست.
- فرهنگی که ایجاد شده است، به گزارش دادن تشویق کرده و از آن حمایت می‌کند و این ادراک را در برمی‌گیرد که گزارش‌دهی امنیت بیشتری را برای تمامی افراد آن خانه فراهم می‌کند. حوادث و خطرات بدون اعمال زور گزارش می‌شوند و ناظرین بر روی این گزارش‌ها کار می‌کنند، به این منظور که هم از کارکنان درگیر حمایت کنند و از صدمه و بیماری جلوگیری کنند و از خطر حوادث آتی بکاهند.
- همه، از اعضای هیئت اجرایی مالک گرفته تا ساکنین و خانواده‌های آنها، با حقوق، مسئولیت‌ها و انتظارات کارفرما برای یک محل کار ایمن و عاری از خشونت، آشنایی دارند.
- کارکنان در تمامی سطوح احساس حمایت و مشارکت می‌کنند. آنها در درخواست کمک احساس اطمینان دارند و مطمئن هستند که هنگام درخواست، کمک دریافت می‌کنند.
- آموزش ارائه می‌شود، طوری که کارکنان مراقب سلامت و ناظرین آنها می‌دانند که به محافظت کردن از خودشان و کارکنانشان نیاز دارند ( اصل آموزش، یک راهنمای جامع درباره نیاز‌های آموزشی به کارفرما‌ها ارائه می‌دهد ).
- برنامه‌های مراقبتی وشناسایی خطرات احتمالی که خطر رفتار خشن را شناسایی می‌کنند، شامل انگیزه‌های ساکنین، رفتار‌های واکنشپذیر و پیشگیری، راهبرد‌های پاسخ و کاستن از خشونت است. تیم‌های میان شغلی مراقبت بهداشتی برای حفاظت از همدیگر با یکدیگر کار می‌کنند، به این طریق که راهبرد‌های مستندی که از کارکنان و ساکنین محافظت می‌کنند را با یکدیگر به اشتراک گذاشته و اجرایی می‌کنند.
- مراکز نگهداری طولانی مدت، به طور مستمر در حال یادگیری و ارزیابی اصول، برنامه‌ها، شاخص‌ها و روند‌ها و آموزش آن کار هستند و تلاش می‌کنند مناطقی که خشونت محل کار وجود دارد را بهبود ببخشند.
- مراکز نگهداری طولانی مدت، با به اشتراک‌گذاری روش‌های عملکردی و برنامه‌هایی که ایمنی کارکنان و ساکنین را حفظ می‌کند، سایر امکانات مراقبت‌های سلامتی را به کار می‌گیرد و با همکاری محلی، نواقص را رفع می‌کند.
- مراکز نگهداری طولانی مدت همکاری باز و اشتراک اطلاعات با JHSC/HSR بهبود را بهبود می‌بخشد و به منظور افزایش اطمینان و تشویق به تغییر مثبت در میان گروه‌های کارکنان، متحد می‌شوند.
فعالیت‌ها و روش‌هایی برای خلق فرهنگ ایمنی و پیشگیری از خشونت در محل کار
درک حقوق ، نقش‌ها و مسئولیت‌ها تحت قانون ایمنی و سلامت شغلی.
مدیر عامل مراکز نگهداری طولانی مدت، اعضای هیئت، مالکین، شرکت‌های مدیریتی و رهبر ارشد مسئول نهایی حفاظت کارکنان از خشونت محل کار هستند . آنها باید با ساکنین و جامعه وسیع‌تر مشارکت داشته باشند و در جلوگیری از خشونت محل کار سهیم شوند . ایجاد یک محیط کار ایمن‌تر در مراکز نگهداری طولانی مدت یک تلاش جمعی است. این به این معناست که کارکنان مراقب سلامت از حقوق شان در زمینه یک محل کار عاری از خطر آگاهی دارند . مکانی که تمام تلاش‌ها در جهت جلوگیری از خشونت انجام می‌گیرد .
درخواست کمک
کارکنان باید بدانند و اطمینان کنند که هنگام شناسایی خطر و یا احساس تهدید ، می‌توانند درخواست کمک کنند و کمک دریافت کنند. اصول، شاخص‌ها و دستورالعمل‌های مراکز نگهداری طولانی مدت ، باید به طور واضح ، پروتکل‌هایی را وضع کنند که ناظرین آنها را به کار بگیرند و نظارت کنند و کارکنان در زمان وجود یک خطر بالقوه یا واقعی خشونت محل کار پیروی کنند . این اصول ، شاخص‌ها و دستوالعمل‌ها و هرگونه بازبینی که درباره آنها صورت گرفته است، باید در فواصل زمانی منظم به کارکنان آموزش داده شوند .
اصول، شاخص‌ها و دستوالعمل‌ها می‌توانند شامل ارجاع مشکل به یک ناظر یا مدیر ، هشدار به حراست ؛ در صورتی که در مرکز حضور داشته باشد و یا در غیاب اشخاص آموزش دیده که فراهم کردن ایمنی مراکز نگهداری طولانی مدت هستند یا در صورت لزوم تماس گرفتن با پلیس شود . تمام پرسنل باید بدانند که این حق را دارند که در صورت وجود یک وضعیت خشونت‌آمیز که نیازمند منابع اضافه تر است، از پلیس درخواست کمک کنند.
استول موفق: روستای مکتون منطقه پیل: مدل پروانه و مراقبت سلامتی Hotel Dieu Grace
مدل پروانه‌ای مراقبت از زوال عقل، در روستای مالتون منطقه پیل، بر این باور است که تمام رفتار‌های کسانی که با زوال عقل زندگی می‌کنند، ناشی از یک نیاز برآورده نشده یا به خاطر چیزی در محیط است که باعث اضطراب یا عصبانیت می‌شود. وجود کارکنانی که با افراد دارای زوال عقل از طریق فعالیت، مکالمه یا یک سرگرمی معنادار ارتباط برقرار می‌کنند، باعث کاهش ملالت و افزایش احساس خوب در این افراد می‌شود. زمانی که این افراد شاد و مشغول هستند، به احتمال کمتری واکنش‌های منفی و از جمله رفتار‌های خشن از خود نشان خواهند داد. خانه‌های پروانه‌ای، پر از وسایل زندگی افراد از جمله کتاب، موزیک، وسایل آشپزخانه و عروسک هستند. بعضی از افراد در فعالیت‌هایی مانند گردگیری، آماده کردن غذا، شستن ظرف‌ها و مرتب کردن رختخواب‌ها مشارکت می‌کنند. کلید موفقیت در این مدل کارمندی است که با آن شخص در طول فعالیت همکاری می‌کند. ما در این مرکز، از طریق این مدل شاهد کاهش خشونت از جمله پرخاشگری و رفتار‌های واکنشپذیر، کاهش زمان بیماری کارکنان و کاهش دعاوی مرتبط با خشونت محل کار بوده‌ایم.
مثال مراقبت‌های حاد مدل پروانه‌ای ( HDGH )، نشان می‌دهد که داستان‌های خشونت‌آمیز کارکنان، اهمیت حیاتی برای مدیران عامل و متولیان دارد که دست به عمل بزنند و در مراقبت بلندمدت این موضوع به همان اندازه مهم است.
سیاست پیشگیری خشونت محل کار در مدل HDGH، که برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ نوشته شد و به طور مرتب به روز‌رسانی می‌شود، بهترین روش عملکردی در حوزه خشونت محل کار است.
نکات برجسته این مدل عبارتند از:
- داستان‌های کارکنان، ( مشابه داستان‌های ساکنین که در کمیته کیفی به اشتراک گذاشته شده و در هیئت رئیسه ارائه می‌شود ). داستان‌های جلوگیری از خشونت محل کار با کمیته برتری محل کار هیئت در میان گذاشته می‌شود. این کار تضمین می‌کند که والیان اهمیت امنیت بیمارستان را درک می‌کنند و در اولویت قرار می‌دهند.
- یک افسر ایمنی به شکل فعالانه‌ای با مدیریت، در زمینه پیشگیری از خشونت محل کار همکاری می‌کند. افسر ایمنی به ارائه گزارش حوادث تشویق می‌کند و پیگیر این موضوع است، اطمینان حاصل می‌کند که تمام اقدامات درست برای برطرف کردن نگرانی‌ها انجام می‌شود. یک عملکرد کلیدی در این نقش، ارائه گزارش روند‌ها و خطرات از طریق تیم رهبری منابع انسانی، به طور مستقیم به مدیران عامل و تیم رهبری اجرایی است.
پایان بخش اول این مقاله
بخش دوم به زودی
