مدیریت استعدادها

استعداد چیست؟

استعداد مجموعه‌ای از توانایی‌های فرد شامل مهارت، دانش و ظرفیت برای رشد و توسعه است. و به افرادی دارای موهبت‌های ذاتی و نیز افرادی که دانش و مهارت‌های مربوط به حوزه خاص را آموخته‌اند اشاره دارد.

مدیریت استعداد چیست؟

عبارت مدیریت استعدادها در ادبیات مدیریت منابع انسانی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و با گزارش The War for Talent شرکت مکنزی و شرکا مطرح شد. گفته شد که مدیریت استعداد، از طریق شناسایی، توسعه و ارتقای افراد مستعد سازمان و در نتیجه ایجاد یک مرز رقابتی، برای موفقیت سازمان حیاتی است.

مدیریت استعداد در سازمان ها

با وجود نظریه‌های مختلف هنوز مفهومی که بتوان بر اساس آن دیدگاهی مشترک نسبت به استعداد داشت، به دست نیامده است.
اولریش و اسمالوود معتقدند استعداد ترکیبی از عوامل زیر است:

استعداد= شایستگی*تعهد*مشارکت

آن ها دو رویکرد را به بحث استعداد بیان میکنند که باید توامان دیده شود. نگاه اول نگاه اختصاصی به پرورش استعداد است که شامل مدیران ارشد، کادر رهبری و افراد با پتانسیل بالاست می‌شود که باید برنامه‌های جانشین پروری و توسعه شغلی داشته باشند. نگاه دوم این است که سازمان باید همه افراد خود را مستعد بداند و یک فرهنگ استعداد در سازمان داشته باشد.

با در نظر گرفتن مفاهیم مطرح شده مدیریت استعداد مجموعه ‏ای از برنامه‏ ها برای جذب، انتخاب، ارتقا، ارزیابی، توسعه و حفظ کارکنانی است که می‏توانند در ایجاد مرز رقابتی برای سازمان نقش داشته باشند.

در سازمان ها دو رویکرد عمده به بحث مدیریت استعدادها وجود دارد

رویکرد سوژه محور(Talent As Subject)

لفظ استعداد به افراد اطلاق می‌شود.که خود شامل دو نگاه می‌شود:
• رویکرد فراگیر: همه افراد سازمان استعداد هستند.
• رویکرد اختصاصی: تنها بخشی از افراد سازمان استعداد محسوب می‌شوند.

رویکرد شی‌گرا (Talent As Object)

استعداد به عنوان ویژگی یک فرد مطرح است.
از نظر سنتی، لفظ استعداد رویکرد شی‌گرا دارد به این معنی که اغلب به توانایی درونی در حوزه‌ای خاص اشاره دارد.
در حالی که در دنیای کسب و کار بین المللی امروز به افرادی اشاره دارد که مهارت‌ها یا توانایی‌های خاصی را دارا هستند. حتی در زمان استخدام هم از این لفظ برای اشاره به متقاضیان بالقوه استفاده می‌شود.(Talent Wanted)

مدل یکپارچه مدیریت استعدادها

فرآیندهای کلیدی مدیریت استعداد در سازمان، شناسایی، ارزیابی، توسعه و حفظ هستند که هر یک از آن‌ها باید در جای خود قرار گرفته و همدیگر را جهت بیشتریت ارزش افزایی تقویت کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

جستجو

مربیگری فردی/ دکتر عبدالرضا حافظی
نظام جامع مدیریت منابع انسانی/ دکتر عبدالرضا حافظی
توسعه مهارت های رهبری / دکتر عبدارضا حافظی
مدل های رهبری اثربخش/ دکتر عبدالرضا حافظی
فرهنگ آرمانی در سازمان ها/دکتر عبدالرضا حافظی
آموزش و توسعه منابع انسانی/ دکتر عبدالرضا حافظی
کانون ارزیابی و توسعه شایستگی ها/ دکتر عبدالرضا حافظی
مربیگری توسعه کار و کسب ها/ دکتر عبدالرضا حافظی