پیشگیری از خشونت محل کار: مدیریت چالش‌ها در مراکز نگهداری طولانی مدت -بخش دوم

در بخش اول این مقاله به بررسی خشونت در محیط‌های کاری، به‌ویژه در مراکز نگهداری طولانی‌ مدت، پرداخته شد و تأکید داشت که این خشونت می‌تواند از سوی ساکنین، خانواده‌ها، کارکنان یا افراد خارجی رخ دهد. برای پیشگیری، کارفرمایان باید سیاست‌ها و برنامه‌های مشخصی را اجرا کنند، خطرات را ارزیابی کرده و آموزش‌های لازم را به کارکنان ارائه دهند. ایجاد محیط کاری امن نه‌تنها سلامت کارکنان را تضمین می‌کند، بلکه کیفیت خدمات ارائه‌شده به ساکنین را نیز بهبود می‌بخشد.
با بخش دوم این مقاله با ما همراه باشید.

پاسخگویی و حفاظت

سیاست‌های کد اضطراری، شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها و آموزش‌ها در این زمینه و دیگر شاخص‌ها و دستورالعمل‌های خشونت محل کار، باید برای تمامی کارکنان ارائه شود. تمرین‌های ساختگی و شبیه‌سازی شده، برای تقویت آموزش و حفظ مهارت‌ها، باید به طور منظم انجام شوند. ابزار‌های پاسخگویی ایمنی شخصی در برخی از مراکز نگهداری طولانی مدت توسط کارکنان، در بخش‌های معین به کار برده می‌شوند. پرسنل خدمات حفاظت / ایمنی و دیگر کارکنان از جمله مدیریت، باید واکنش‌های حرفه‌ای و سریع را در زمان مورد نیاز، یاد بگیرند. مراکز نگهداری بلندمدت که کوچک‌تر هستند، ممکن است این شاخص‌ها را در محل نداشته باشند. این خانه‌ها باید بر اساس ارزیابی خطر برنامه‌ریزی داشته باشند و مطمئن شوند که شاخص‌ها و دستورالعمل‌های مناسبی خواهند داشت، طوری که در زمان وقوع خشونت و یا احتمال وقوع آن، بتوانند کمک فوری و مؤثر را دریافت کنند.

افزایش ارتباطات

مراکز نگهداری طولانی مدت باید بر روی تشخیص خطر و بهبود ارتباط میان کارکنان مراقب سلامت بسیار متمرکز شوند. این ارتباط برای به اشتراک گذاشتن حوادثی که در آن ساکنین رفتار‌های واکنش‌پذیر نشان می‌دهند یا تاریخچه رفتار خشونت‌آمیز دارند، ضروری است. هر برنامه مراقبتی باید ارزیابی خطر خشونت و رفتار خشونت‌آمیز و راهبرد‌هایی برای محافظت از کارکنان، جلوگیری از تحریک شدن ساکنین و روش‌های تشنج زدایی برای آرام کردن ساکنین در زمان تحریک شدن داشته باشد.

راهبرد‌های خطر و پیشگیری محافظت‌کننده باید به این قرار باشند:

• به شکل کاملاً واضح به تمامی کارکنانی که با ساکنین در ارتباط هستند، اطلاع‌رسانی شوند.
• نشانه‌گذاری شده
• مستند شده باشند طوری که پس از ترخیص و پذیرش مجدد، اطلاعات بتوانند به کارفرما، ناظرین و کارکنان در برنامه‌ریزی مراقبت و ایجاد شاخص‌های ایمنی بازدارنده‌ای که از کارکنان و ساکنین محافظت می‌کنند، مؤثر باشند.

ارتباط همچنین شامل مشارکت دادن ساکنین و خانواده‌هایشان در نقش‌هایی که در جلوگیری از خشونت محل کار دارند نیز می‌شود. این بدان معناست که انتظارات و سیاست‌های مراکز نگهداری طولانی مدت باید از طریق علائم یا ابزار‌های دیگری ارسال شود و ساکنین و خانواده‌های آن‌ها باید احساس امنیت کنند و تشویق شوند که درباره محرک‌های شناخته شده، تاریخچه رفتار خشونت‌آمیز که شامل رفتار‌های واکنش‌پذیر می‌شود و مداخله‌های پیشنهادی، بدون ترس از عقوبت یا امتناع از درمان، صحبت کنند.

داستان موفقیت: بیمارستان میشل گارون ( Michael – Garron )

اگرچه این یک نمونه مراقبت حاد است، اما درس‌های آموخته شده از بیمارستان مایکل گارون را می‌توان به مراقبت‌های طولانی مدت و الگویی برای بسیاری از بهترین شیوه‌ها در مورد انواع اقدامات پیشگیری از خشونت منتقل کرد. قانون سلامت و ایمنی شغلی و قانون تسهیلات اقامتی مراقبت بهداشتی ( Health Care Residential Facilities Regulation )، به طور یکسانی در بیمارستان‌ها و خانه‌های مراقبت به کار برده می‌شود.

بیمارستان میشل گارون و انجمن پرستاران انتاریو همکاری موفقیت‌آمیزی در زمینه جلوگیری از خشونت محل کار داشته‌اند. ویژگی‌های اصلی این برنامه عبارتند از:

1. تعهدی که رهبری از خود نشان دادند.
2. تابلو‌های هشدار دهنده عدم تحمل ( تابلو‌هایی که پیام‌های واضح و قاطعانه‌ای درباره اجرای سیاست‌های عدم تحمل دارند.)
3.  آموزش فراگیر کارکنانی که در خط مقدم قرار دارند.
4. گزارش‌دهی فزاینده و پیگیری بررسی‌ها
5. مشارکت مدیریت ارشد کارکنان خط مقدم پس از وقوع حادثه، به این منظور که اطمینان حاصل شود که مراقبت‌های اصلی بعد از حادثه انجام خواهد شد.
6. ارزیابی‌های پیشگیرانه خطر در سراسر مجموعه
7. فناوری‌های ارتباطی پیشرفته ( از جمله هشدار‌های هراس فردی متصل به حراست ) و اعلان اضطراری
8. شناسایی رفتار‌های خشونت‌آمیز، علامتگذاری آن بیماران درون یک سیستم، با اهداف پیشگیرانه و ایجاد یک برنامه مراقبت برای بیماران دارای رفتار‌های خشن و شاخص‌های ایمنی برای کارکنان
9. سیاست‌های واضح، شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها و آموزشی که با مشاوره JHSC و فرمان WPV ( کمیته خشونت محل کار ) و مسئولیت در قبال خشونت محل کار ایجاد شده‌اند.

بیمارستان به طور منظم، برنامه‌ها، سیاست‌ها و رویکرد‌هایش را به اشتراک می‌گذارد و مدافع پیشگیری از خشونت محل کار در بیمارستان است.

 

ایجاد برنامه‌های مراقبتی برای ساکنینی با تاریخچه خطر رفتار‌های خشونت‌آمیز

یک برنامه مراقبتی، مجموعه‌ای است از رویکرد‌ها و اقدامات برای بهینه کردن کیفیت و امنیت مراقبت و استمرار مراقبت در میان تأمین‌کنندگان مختلف. این برنامه می‌تواند مختص شناسایی، مختص فرد یا مختص ساکنین باشد.
برای مثال، یک برنامه مراقبتی ممکن است بر نیاز‌های مراقبتی تأکید کند که توسط دو کارمند مراقب سلامتی در مکان مناسب، برای محدود کردن صدا یا سایر محرک‌ها ارائه می‌شود و در زمان خاصی از روز، یا با استفاده از یک مفسر انجام می‌گیرد.

ایجاد ارتباط با ساکنین و خانواده‌ها

خشونت محل کار که شامل پرخاشگری از جمله رفتار‌های واکنش‌پذیر است، برنامه‌ریزی پیشگیری VARB ( خشونت، پرخاشگری و رفتار‌های واکنش‌پذیر ) باید مراحلی را در بر بگیرد که ساکنین و خانواده‌های آن‌ها را از سیاست‌ها و برنامه‌های پیشگیری خشونت خانه مراقبت بلندمدت آگاه کند. این کار می‌تواند به روش‌های مختلفی انجام گیرد، از جمله بروشور‌ها، پوستر‌ها یا گفت‌وگوی رودر رو هنگام پذیرش یا در شروع پذیرش یا بعد از حادثه.
خطرات همراه خشونت محل کار که شامل پرخاشگری و رفتار‌های واکنش‌پذیر است، باید با کارفرما‌های مراکز نگهداری طولانی مدت در میان گذاشته شوند، و در این بین بر مزایای جلوگیری از خشونت محل کار برای ساکنین و کارکنان تأکید شود. ساکنین و خانواده‌های آن‌ها باید در کنترل خطرات تا بالاترین حد ممکن مشارکت داده شوند و این مشارکت از طریق کمک کردن به کارکنان در شناسایی و درک محرک‌ها، رفتار‌ها و شاخص‌های ایمنی که می‌توانند از ایجاد خشونت در ساکنین جلوگیری کنند، صورت پذیرد.
حتی در زمان بحران، لازم است که خانواده‌ها از نتیجه اقداماتشان آگاه شوند. آن‌ها بخشی از راه‌حل در حل مشکل و نگرانی‌ها برای پیشگیری از خشونت محل کار هستند. ساکنین، اعضای خانواده و ملاقات‌کنندگان باید همچنین درک کنند که جلوگیری از خشونت در مراکز نگهداری طولانی مدت، برای حفاظت از آن‌ها نیز هست. هدف امن کردن محیط برای همه است.
فرایند‌های ارتباط کلید برقراری و حفظ سلامتی و ایمنی تمام افراد است.

آموزش و تحصیل فراگیر

یک ماتریس آموزشی با هدف راهنمایی کارفرما‌ها در زمینه فراهم‌سازی جامع‌ترین آموزش، در بخش مراقبت بلند مدت راه‌اندازی شده است که اساس آن کارکنان، ناظرین، پزشکان، اعضای هیئت‌مدیره و سایر کسانی است که در سازمانشان، در معرض خطر خشونت محل کار قرار دارند. ماتریس، آموزش پیشنهادی برای کارکنان، ناظرین و غیره را شامل می‌شود که بر اساس حرفه و قرار‌گیری احتمالی در معرض خطر است.
تمام کارکنان، از جمله مدیریت، باید همچنین به طور کامل سیاست‌ها، شاخص‌ها، دستورالعمل‌ها و اهداف مرتبط با پیشگیری خشونت محل کار خانه‌های مراقبت بلندمدت را آموزش ببیند و قادر باشند نواقص موجود در شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها را تشخیص دهند و درباره این نواقص به کارفرما هشدار دهند. این کار برای بهبود مستمر برنامه، تشخیص خطر / مخاطره، تشخیص و تقویت ساختار برای گزارش‌دهی و پیگیری ناظر / کارفرما در زمان دریافت گزارش یا شناسایی خطر ضروری است.
مدیریت ارشد، اعضای هیئت مدیره کارفرمایان، ناظرین و کارکنان باید از طریق قوانین و آیین‌نامه‌ها با مسئولیت‌ها / وظایف، پاسخگویی‌ها، کارکرد‌ها و حقوق خود آشنا شوند.

گزارش‌دهی

گزارش‌دهی مستمر، در ایجاد رویکرد‌ها، تصویر دقیق‌تری از حوادث، روند‌ها و نواقص سیاست‌ها، شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها مؤثر است. این نتایج باید به تیم مدیریت ارشد و هیئت مدیره گزارش داده شوند. گزارش دادن موجب ایمنی بیشتر افراد می‌شود. یک مجموعه روش و شاخص‌های پیشنهادی جمع‌آوری اطلاعات، در پیشگیری خشونت محل کار در جدول رهبری مراقبت سلامتی ( Workplace Violence Prevention in Health Care Leadership Table ) ارائه شده است.

بازبینی، شناسایی و پیگیری

گزارش‌دهی، اطلاعات دقیقی درباره حادثه خشونت‌آمیز ارائه می‌دهد، در حالی که بازبینی و شناسایی عوامل مؤثر در وقوع آن، از جمله علل ریشه‌ای، را بررسی کرده و راهکارهایی برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی پیشنهاد می‌کنند. گزارش مشخص می‌کند چه اتفاقی افتاده و بررسی‌ها تعیین می‌کنند چه اقداماتی باید انجام شود. همچنین، بازبینی‌ها باید پیامدهای خشونت بر کارکنان قربانی را ارزیابی کرده و حمایت‌های لازم را پس از حادثه فراهم سازند.
در پیگیری بررسی‌ها، تحلیل علل ریشه‌ای ضروری است؛ از جمله ارزیابی میزان اثربخشی آموزش‌ها و مهارت‌های ارائه‌شده به کارکنان، کیفیت ارتباطات و واکنش‌های متقابل، و نقش محیط کار یا شیوه‌های عملکردی در وقوع خشونت. در نهایت، تغییرات لازم برای بهبود شرایط و پیشگیری از حوادث مشابه اعمال می‌شود.
شناسایی علل ریشه‌ای باید شامل بررسی ضعف‌های موجود در ارزیابی خطر، ناکافی بودن شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها، و مشکلات خارج از محیط کار باشد، مانند نبود اطلاعات درباره سوابق خشونت، رفتارهای پرخاشگرانه، یا واکنش‌های شدید از سوی افراد تحت مراقبت. رفع این نواقص، از کارکنان در برابر خشونت محافظت کرده و محیط کاری امن‌تری را تضمین می‌کند.

نظارت بر پیشرفت

یک مرکز نگهداری طولانی مدت، تنها زمانی می‌تواند کارآمد بودن اقدامات پیشگیری را تشخیص دهد که بر اجرا و پیشرفت نظارت داشته باشد. مراکز نگهداری طولانی مدت باید گزارش‌دهی حادثه و گزارش‌های شناسایی و بازرسی و غیره را بررسی کنند و برآیند‌های وسیع‌تر برنامه پیشگیری را پیگیری کنند یا از کارکنان درباره تجربه‌های اخیرشان نظرسنجی کنند.
همچنین مهم است که درباره اجرای مؤثر یک شاخص و دستورالعمل، حسابرسی‌های سرزد‌ه‌ای صورت گیرد. سؤال کردن درباره رابطه میان کاهش و افزایش حوادث خشونت‌آمیز با سیاست‌ها، شاخص‌ها، دستورالعمل‌ها و آموزش‌های اجراشده ضروری است، به این منظور که مشخص شود چه چیزی به خوبی کار کرده است و چه بخش‌هایی نیاز به کار بیشتر دارد.

شناسایی نواقص در مراکز نگهداری طولانی مدت

نواقص برنامه‌های پیشگیری از خشونت محل کار، شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها، از طریق تحلیل حوادث قابل شناسایی است که شامل بازرسی‌ها، تحلیل علل ریشه‌ای، گزارش‌های بررسی و توصیه‌های کمیته سلامت و ایمنی ( JHSC ) / نماینده سلامت و ایمنی ( HSR ) است. تحلیل‌ها می‌توانند عوامل پرخطری که مورد توجه قرار نگرفته‌اند را آشکار کنند، از قبیل جمعیت ساکنین، ارتباط بین شرایط یا محرک‌ها، عوامل خطر فیزیکی ساختمان، مکان‌های ایزوله شده یا بخش‌هایی که از قبل مشکل ایمنی داشتند، افزایش ناگهانی در تعداد کسانی که تاریخچه رفتار خشونت‌آمیز از جمله پرخاشگری و رفتار‌های واکنش‌پذیر داشته‌اند و پرسنل مکمل برای رسیدگی به این افزایش‌های ناگهانی.
شناسایی نواقص، یک فرآیند مستمر است. مراکز نگهداری طولانی مدت، تغییرات مداومی را تجربه می‌کنند که حاصل بازسازی، گسترش، ایجاد برنامه‌های بالینی جدید و انتقال / کمبود و جای خالی کارکنان است. برنامه‌ها، سیاست‌ها، شاخص‌ها، دستورالعمل‌ها و آموزش‌های بازدارنده خشونت محل کار، باید همگام با هم اجرا شوند.

تعیین سیاست‌ها و پاسخگویی واضح

برنامه‌های بازدارنده خشونت محل کار، توسط یک سیاست واضح سازمانی پشتیبانی می‌شوند و خشونت محل کار باید در برنامه راهبردی مراکز نگهداری طولانی مدت وجود داشته باشد. سیاست‌ها باید با همکاری کمیته مشترک سلامت و ایمنی و نماینده سلامت و ایمنی، کارکنان خط مقدم، اتحادیه‌ها و شرکا توسعه یابند. این سیاست‌ها بعد از اینکه ایجاد شدند باید به زبانی که برای تمام طرفین قابل پذیرش و درک هستند به گفت‌وگو گذاشته شوند و موجب مشارکت تمام طرفین شوند.
وجود یک سیاست واضح، غیرمبهم و عملگرا، اجازه می‌دهد که همه بدانند مدیریت به کاهش خشونت محل کار متعهد است.

نقش‌هایی که در محیط کاری ایمن سهیم هستند

– عضو هیئت مراقبت بلندمدت:

تقریباً تمام مراکز نگهداری طولانی مدت، توسط هیئتی از مدیران اداره می‌شوند که مسئول عملیات مرکز و تعیین اولویت‌های تأمین‌کننده نیاز‌های ساکنین هستند. هیئت‌ها در تأمین سرپرستی می‌توانند نقش حیاتی داشته باشند. این سرپرستی برای اطمینان یافتن از اینکه این مراکز بهترین مراقبت ممکن را از ساکنین به عمل می‌آورند و در عین حال، اطمینان یافتن از وجود یک محیط امن برای همه، همراه با برنامه‌ها، سیاست‌ها، شاخص‌ها و دستورالعمل‌های شدید پیشگیری از خشونت ضروری هستند.

. سهم کلیدی:

آگاهی از اهمیت پیشگیری خشونت محل کار و انتظار داشتن از مدیر عامل / مدیر و مدیر پرستاری به هدایت هیئت مدیره به طرف اقدام و عمل در سازمان

. رصد:

رصد پیشرفت؛ تعیین سیاست‌ها، شاخص‌ها و دستورالعمل‌های واضح، آموزش و پاسخگویی.

– تیم مدیریتی و رهبری

مدیر عامل / تیم مدیریتی و رهبری باید محل پیشگیری از خشونت در محل کار، تفویض و، نظارت بر پیشرفت و هدایت برای بهبود مستمر را بر عهده بگیرند.
مدیریت ارشد که معمولاً نماینده‌ای از کارفرما است، طبق قانون ایمنی و بهداشت شغلی بیشترین مسئولیت‌ها را در رابطه با بهداشت و ایمنی در محل کار دارد و مسئول اتخاذ هر گونه اقدام پیشگیرانه منطقی در شرایط برای حفاظت از یک کارگر است. کارفرما مسئول اطمینان از ایجاد، ارتقاء و عملکرد موفقیت‌آمیز IRS ( سیستم پاسخگوی داخلی ) است. یک سیستم پاسخگوی داخلی قدرتمند، جزء مهم یک فرهنگ قوی سلامت و ایمنی در یک محل کار است. یک فرهنگ قوی سلامت و ایمنی نشان دهنده احترام به افراد در محل کار است.
سهم کلیدی: انجام هر گونه اقدامات پیشگیرانه منطقی در شرایط برای حمایت از کارگر؛ تشخیص اینکه یک محیط کار سالم و ایمن یک اولویت راهبردی است؛ گزارش پیشرفت به اعضای و مدیره و همه کارکنان.

. مسئولیت‌ها:

رسیدگی به نواقص شناسایی شده در سیاست‌ها، برنامه‌ها، محیط ­‌های فیزیکی و غیره؛ رعایت قانون؛ انجام ارزیابی خطر خشونت در محل کار، توسعه یک سیاست و برنامه مناسب پیشگیری از خشونت در محل کار همراه با شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها ( برای مثال، سیستمی برای شناسایی و ردیابی ساکنان دارای سابقه رفتار خشونت‌آمیز همراه با پرخاشگری و رفتار واکنش‌پذیر که ممکن است در معرض خطر خشونت باشند و ردیابی محرک‌ها، رفتار‌ها و شاخص‌های ایمنی برای ساکنین و کارکنان )؛ فراهم کردن برنامه‌های آموزشی کافی؛ نظارت بر پیشرفت و اطلاع‌رسانی آن.

– سرپرست / مدیران

سرپرست‌ها‌ مسئول آگاه‌سازی کامل کارگران از خطرات پیشروی آن‌ها در کار یا در محل کار، اطمینان یافتن از اینکه کارکنان در امنیت کار می‌کنند، پاسخگویی به هر خطری که مورد توجه آن‌ها است و انجام تمام اقدامات پیشگیرانه منطقی در شرایط برای حفاظت از کارکنان هستند.
سرپرست، اطمینان حاصل می‌کند که سیاست‌های پیشگیری از خشونت در محل کار اعمال می‌شود و در صورت نیاز به کمک، اقدامات واکنشی را در موقعیت‌های خشونت‌آمیز هماهنگ می‌کند. در این کار ناظر باید مطمئن شود که دستورالعمل‌ها به طور مؤثری اطلاع‌رسانی شوند. این دستورالعمل‌های پاسخ به سیستم‌های هشدار، در صورت لزوم و هنگام درخواست کمک از سمت کارکنان را شامل می‌شوند. مرکز نگهداری طولانی مدت باید ارزیابی خطر خشونت محل کار و نیز ارزیابی نیاز‌ها را به منظور شناسایی لوازم مورد نیاز انجام دهد. این مراکز همچنین می‌توانند به PSHSA ( مجموعه ابزار سیستم پاسخ ایمنی شخصی ) مراجعه کنند.

. سهم کلیدی:

انجام هرگونه اقدامات پیشگیرانه منطقی در موقعیت برای محافظت کارکنان؛ اطلاعات موردنیاز به کارکنان به منظور در‌امان نگه‌داشتن آن‌ها از آسیب‌های فیزیکی

. مسئولیت ها:

شناسایی نواقص؛ رصد پیشرفت؛ آموزش جامع؛ بازنگری و پیگیری؛ انجام ارزیابی؛ اجرای برنامه‌های عملیاتی؛ اجرا و اعمال سیاست‌ها، شاخص‌ها و دستورالعمل‌های کارفرما؛ و ملزم کردن کارکنان به گرفتن آموزش‌های فراهم‌شده.

– تمامی کارکنان مراقب سلامت، که مراقبت مستقیم را فراهم می‌کنند ( RN، PRN، MD، کارکنان مراقبتی وابسته و غیره )

کارکنان مراقب سلامتی که به طور مستقیم از ساکنین مراقبت می‌کنند، اغلب نکته اولیه تماس با خانواده‌ها هستند، در موقعیت‌های مختلف مراکز نگهداری طولانی مدت که محل‌های بالقوه‌ای برای خشونت همراه با پرخاشگری و رفتار‌های واکنشی محل کار هستند.
پیشگیری و کاهش خشونت محل کار، جزء مهارت‌های اصلی است. کارفرمایان باید کارکنان مراقب سلامت را محافظت کنند و به آن‌ها این قدرت را بدهند که مطمئن شوند توانایی مدیریت موقعیت‌های بالقوه خشونت‌آمیز را خواهند داشت. نیازمندی‌های آموزشی برای کارکنان مراقب سلامت در محیط‌های کم‌خطر و پرخطر، به طور کامل در ماتریس آموزشی آماده است.

. سهم کلیدی:

درک ساکنین و برنامه مراقبت؛ دانستن و تمرین تمام مهارت‌های آموزش داد شده و مورد نیاز برای اتحاد‌های درمانی ( رابطه همکاری و اعتماد میان درمانگر و مراجع )، پیگیری دستورالعمل‌ها و سیاست‌ها برای حفاظت از همه طی مراقبت، برقراری ارتباط در زمان نیاز به تعدیل خطر، شناسایی ساکنین با خطر خشونت و از برنامه مراقبت از ساکنین دارای رفتار‌های خشونت‌آمیز، ایجاد ارتباط با ساکنین و خانواده‌ها.

. مسئولیت‌ها:

گرفتن آموزش کافی درباره سلامت و ایمنی از جمله پیشگیری از خشونت و کم کردن خشونت، گزارش خطرات در محل کار و درخواست کمک در زمان نیاز، کار کردن با اطمینان خاطر و در پیش گرفتن روش کار ایمن، استفاده کردن از تجهیزات محافظت شخصی مورد نیاز برای شغل مورد نظر، شرکت کردن در برنامه‌های سلامت و ایمنی محل کار، بالابردن ارتباط و درک حقوق از جمله حق امتناع از کار ناایمن.

قانون سلامت و ایمنی شغلی ( را )، سه حق مهم را به کارکنان می‌دهد.

1. حق آگاهی از خطرات محل کار و گرفتن اطلاعات
2. حق شرکت کردن به شکل انفرادی یا به عنوان نماینده سلامت و ایمنی یا یک عضو کارمندی کمیته مشترک سلامت و ایمنی
3. حق امتناع از کاری که به نظرشان برای سلامتی و ایمنی خودشان یا هر کدام از کارکنان دیگر محل کار خطرناک است. در شرایط ویژه، حق امتناع کردن از کار نا ایمن برای کارکنان مراقب سلامتی و اشخاصی که در محل کار‌های ویژه‌ای مانند مراکز نگهداری طولانی مدت کار می‌کنند.

. مواجهه با خطر:

بر حسب اینکه آیا مددکار مراقب سلامت در یک منطقه پرخطر ارائه مراقبت می‌کند یا کارش در یک منطقه پر خطر نیست؛ با این حال، تماس مستقیم با ساکنین یا خانواده‌ها بخشی از مراقبت سلامتی است، و بر این اساس همیشه خطر بالایی وجود دارد که کارفرما باید از کارگران محافظت کند.

– تمامی کارگران پشتیبان مراقبت بالینی (مستخدم، حفاظت، لباسشویی، بخش تغذیه، منشی مراقبت و غیره)

اگرچه کارگران پشتیبانی مراقبت بالینی از قبیل مستخدم، حفاظت، لباسشویی و غیره، شاید در تماس مستقیم با ساکنین نباشند، اما به همان روش مددکاران مراقب سلامت که مراقبت مستقیم می‌کنند، در صورت کار کردن در مناطق پر خطر، مخاطره، مسئولیت و سهم مشابهی خواهد داشت.

. سهم کلیدی:

خود حفاظتی؛ پیگیری دستورالعمل‌ها و سیاست‌ها برای محافظت از همه در طول مراقبت کردن؛ ارتباط برقرار کردن هنگامی که نیاز به جلوگیری و کم کردن خطرات/مخاطرات وجود دارد.

. مسئولیت‌ها:

آگاهی از حقوق و مسئولیت‌ها، درخواست کمک، تقویت ارتباطات، گزارش کردن خطرات در محل کار، کار کردن با اطمینان خاطر و دنبال کردن شیوه‌های کاری ایمن، استفاده کردن از تجهیزات محافظت شخصی برای شغل مورد نظر، شرکت کردن در برنامه‌های سلامت و ایمنی و آموزش‌های ارائه شده برای محل کار.
تمام کارکنان از همان حقوق مطابق OHSA ( که در بالا فهرست شده بود ) برخوردارند.

– کمیته مشترک سلامت و ایمنی ( LHSC ) یا نماینده سلامت و ایمنی ( HSR )

یک کمیته مشترک ایمنی و سلامت ( JHSC ) از نمایندگان مددکاران و کارفرما‌ها تشکیل شده است. آن‌ها همگی باید به طور مشترک متعهد شوند که شرایط ایمنی و سلامت در محل کار را بهبود می‌بخشند. نماینده ایمنی و سلامت ( HSR ) در محل کار، با بیش از ۵ مدد کار و کمتر از ۱۲ OHSA  و  ۹ توسط کارگران در محل کار که وظایف مدیریتی را انجام نمی‌دهند یا توسط اتحادیه‌ای که محل کار در آن قرار دارد انتخاب می‌شود.

اتحادیه کمیته مشترک سلامت و ایمنی یا نماینده سلامت و ایمنی، اختیارات مختلفی دارند، از جمله:

1. شناسایی خطرات واقعی و بالقوه در محل کار
2. گرفتن اطلاعات از کارفرما در رابطه با سلامت و ایمنی در محل کار
3. بازرسی محل کار به طور منظم
4. مشورت کردن با کارکنان و حضور یک نماینده از طرف آن‌ها در آغاز هرگونه آزمایش مرتبط با سلامت و ایمنی در محل کار
5. سفارش به بهبود سلامت و ایمنی در محل کار
6. دریافت و بازنگری اطلاعات OHS از کارفرما
7. همراهی کردن با بازرسان در طول بازدید‌ها در محل کار

تمام اعضای JHSC یا HSR باید آماده باشند که مددکاران را به گزارش کردن خطرات و نگرانی‌های مربوط به سلامت و ایمنی تشویق کنند و هر جایی که لازم باشد کمک کنند. آن‌ها می‌توانند درباره مسائل گفت‌وگو کرده و راه‌حل ارائه دهند و داده‌هایی برای برنامه‌های موجود و پیشنهادی درباره سلامت و ایمنی ارائه دهند. قانون مراقب سلامت و تسهیلات ساکنین ۱. Reg. ۶۷ / ۹۳، کارفرما را ملزم می‌کند که با کمیته یا با مددکار نماینده سلامت و ایمنی در محل کار‌های کوچک‌تر با تعداد ۶ – ۱۹، طی، دستورالعمل‌ها، سیاست‌ها، شاخص‌ها و برنامه‌های آموزشی و تحصیلی مشورت کنند.

. سهم کلیدی:

کمیته مشترک سلامت و ایمنی و نماینده سلامت و ایمنی یک نهاد نظارتی و مشاوره‌ای است که به ترویج و افزایش آگاهی درباره مسائل سلامت و ایمنی در محل کار کمک می‌کند، خطرات و مخاطرات محل کار را تشخیص داده و شناسایی می‌کند و توصیه‌هایی برای رسیدگی به این مخاطرات می‌دهد (از جمله سیاست‌های خشونت محل کار، شاخص‌ها و دستورالعمل‌ها و آموزش ).

. مسئوليت ها:‌

برگزاری جلسات منظم و انجام بازرسی‌های منظم از محل کار، توصیه‌های کتبی به کارفرما در رابطه با بهبود سلامت و ایمنی کارکنان.

– توانمندساز‌های خارجی:

توانمندسازی خارجی آن کسانی هستند که در نقش‌های سیاست‌گذاری، تحقیقی و قانون‌گذاری کار می‌کنند و بر پیشگیری از خشونت محل‌کار در مراکز نگهداری طولانی مدت تأثیر گذاشته و بر موفقیت آن کمک می‌کنند . توانمندسازها می‌توانند شامل نهادهای دولتی سلامت و مراقبت بلندمدت، کار، امنیت اجتماعی و خدمات بازپروری، آموزش، دانشگاه‌ها، خدمات کودکان و جوانان، به علاوه نهاد سلامت آنتاریو، شبکه‌های محلی یکپارچه‌سازی سلامت، انجمن‌های سلامت و ایمنی، انستیتوهای تحقیقاتی، انجمن‌های حرفه‌ای، اتحادیه‌ها، انجمن‌های کارفرمایی و حامیان باشند.

. سهم کلیدی:

توانمندساز‌های کلیدی در امن‌تر کردن محیط کار نقش دارند. آن‌ها اطمینان حاصل می‌کنند که سیاست‌ها و قوانین در سطح منطقه‌ای، مانعی در پیشگیری از خشونت محل کار در مراکز نگهداری طولانی مدت ایجاد نمی‌کنند. این می‌تواند به معنای ایفای نقش در انتقالات امن‌تر ساکنان، بهبود جمع‌آوری اطلاعات درباره خشونت محل کار، ارائه رهبری درباره سیاست‌ها و بهترین روش‌های عملکردی، تولید تحقیق و تهیه و انتشار دانش باشد.

. مسئولیت‌ها:

انجام تحقیقات سیاست خارجی برای ایجاد موفقیت، آموزش جامع، نظارت بر پیشرفت و شناسایی نواقص. نقش اصلی وزارت کار ، تنظیم، ابلاغ و اجرای قوانین و استاندارد‌های ایمنی و سلامت شغلی در محیط کار و در عین حال تشویق به خوداتکایی بیشتر در محل کار است.
به کارفرماها و دیگر طرفین محیط کاریادآوری می‌شود که از تمام الزامات OHSA و مقررات آن (مانند مقررات ۹۳/۶۷ آنتاریو – مراقبت‌های بهداشتی و تسهیلات مسکونی) پیروی کنند. راهنمایی در مورد مسائل خاص مرتبط با قانون باید از مشاور حقوقی مناسب یا افراد متخصص در سلامت و ایمنی شغلی جستجو شود.

قدردانی:

PSHSA از زمان و تخصص بسیاری از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، سازمان ­‌ها، کارکنان خط مقدم و اتحادیه ­‌های کارگری که در هدایت و توسعه این منابع مشارکت داشتند، قدردانی می‌‏ کند. این سند توسط کمیته راهبری خشونت، پرخاشگری و رفتار واکنش‌پذیر ( VARB ) تأیید شده و توسط گروه تحقیق و توسعه ( مراقبت طولانی‌مدت / بیمارستان / مراقبت در منزل ) تحت فاز دوم جدول رهبری پیشگیری از خشونت در محل کار در مراقبت‌های بهداشتی تهیه شده است. با گزارش به دبیرخانه گروه رهبری، گروه‌های تحقیق و توسعه برای ارائه محصولاتی با هدف تقویت فعالیت‌های پیشگیری از خشونت محل کار شکل گرفتند.
اطلاعات موجود در این سند تا حد امکان دقیق، کامل و به روز در زمان انتشار است. این منبع توسط انجمن بهداشت و ایمنی خدمات عمومی ( PSHSA ) محفوظ است.