در اینجا هفت دروغ رهبری در مدیریت و دلایل نادرست بودن آنها را مطرح می کنیم؛
۱.همه مدیران رهبر هستند:
واقعیت: برخی مدیران می توانند رهبری کنند و برخی دیگر رهبری نمی کنند و یا نمی توانند رهبری کنند. مدیریت یک زیردسته از رهبری است، و نه برابر با رهبری.
مدیران در برنامه ریزی، نظارت و حفظ سیستم ها و فرآیندها ماهرند. آنها افراد را استخدام می کنند، اما اگر آنها باعث کارایی بیشتر در افراد و رشد سازمان شوند، رهبر نیستند. رهبری همواره شامل تغییر، بهبود و رشد است.
۲.برخی رهبر به دنیا آمده اند:
واقعیت: حتی افراد با استعداد رهبری نیز باید مهارت های رهبری را یاد بگیرند.
فردی جوان با قد حدود ۲ متر ممکن است استعداد بازی بسکتبال داشته باشد، اما او همچنان لازم است مهارت های بازی را قبل از یک بازی موفق یاد بگیرد.
رهبری ممکن است در برخی نسبت به سایر افراد نهفته(بالقوه) باشد و نمیتوان همیشه حدس زد. پس تمرکز بر چیزی بگذارید که در رفتارهای فردی در حال توسعه است، نه در سابقه بیولوژیک آنها.
۳. رهبران همواره پاسخ های درست را دارند:
واقعیت: رهبران سوال های درست میپرسند و میدانند کجا باید بهترین جواب را بیابند.
اگر افراد شما همیشه برای پاسخ سوالات به شما مراجعه می کنند، شما دارید مانع رشد قدرت تفکر آنها می شوید. و اگر همه در شرکت شما سوالات یکسان می پرسند، مطمئن باشید، شما آنقدرها هم خالق نیستید.
بدون پرسش و کنجکاوی،رهبران مدت ها پس از آن که بازار سوالات متفاوت را مطرح کردند، به سادگی با استفاده از جواب های متداول، مدیریت می کنند.
آن قدرها که علم به اینکه سوال از چه کسی پرسیده شود و کجا به دنبال جواب باشیم مهم است، دانستن جواب سوال مهم نیست.
۴ .شما به یک عنوان برای رهبری نیاز دارید:
واقعیت: برای رهبری تمام آنچه که باید بدانید اینست که زمان مناسب کی است و چگونه باید کار انجام گیرد.
هنگامی که من در یک هتل اقامت می کنم، افرادی که با آنها برخورد میکنم، از پذیرش هتل گرفته تا خدمتکاران و یا کارکنان بخش غذا، هیچ یک لقب رسمی و یا قدرت خاصی ندارند. با این حال آنها در ساخت تجربه اقامت من مسئولند، خوب یا بد!
کارکنان خوبی که خواستار رهبری هستند به اندازه (ویا حتی بیشتر از) رهبران رسمی بالارتبه، مهم هستند.
موضوع رهبری بهتر کردن اوضاع است، و بهترین سازمان ها به همه یاد می دهند که برای رهبری قبول مسئولیت کنند.
۵.رهبران متمرکزاند:
واقعیت: رهبران یک تمرکز اشتراکی به وجود می آورند.
اگر تیم شما متمرکز نیست، اصلا مهم نیست که شما چقدر در انجام آنچه که مهم است متمرکز هستید. یک مدیر معمولا متمرکز است، اما رهبر یک تمرکز جمعی ایجاد میکند و با اجازه دادن به اعضا برای انجام آنچه که مهم نیست، منابع را هدر نمی دهد.
متمرکز بودن یعنی پذیرش نظم و مسئولیت. ساخت تمرکز جمعی(اشتراکی) یعنی دخیل کردن سایر افراد در دستور جلسه رهبری و خاص جلوه دادن رهبری در شغل آنها.
۶.رهبری درباره بلندپروازی است:
واقعیت: رهبری درباره یک خوب بهتر است.
بلندپروازی هیچ ایرادی ندارد، اما در درجه اول در خدمت آرزوهای فرد است. اگر آنچه که انجام می دهید فقط برای شما سودمند است، پس شما قطعاَ رهبری نمی کنید. وقتی سایر افراد مشتریان، همکاران، فروشندگان و جامعه سود میبرند، این نشانه های یک رهبری موثر است.
۷.هرکس میتواند رهبری کند:
واقعیت: کسی که عدم تمایل به رهبری دارد، نمیتواند رهبر باشد. شما نمیتوانید افراد را وادار به رهبری کنید. همان گونه که نمیتوانید اسبی را که وارد آب شده است وادار به نوشیدن آب کنید. تمایل عامل تکمیل کننده (و نه صرفا لازم برای) یک رهبری موثر است.
و شما آقا و خانم رهبر، نمیتوانید بدون این تمایل و اشتیاق بهتر شوید. من شاهد بوده ام که هیچ کس اتفاقی رشد و بهبود نمی یابد. بهتر شدن یعنی از فکر و دروغ و باورهای غلط رد شوید و به دنبال خرد باشید. وقتی که به حقیقت برسید، رها میشوید و تبدیل به رهبری بهتر.
مارک سنبورن (Mark Sanborn):
نوسینده ای پرفروش و سخنران نکات کلیدی رهبری است که در دنور زندگی میکند. وی دارای گواهی حرفه ای صحبت
کردن از اتحادیه سخنوران ملی (NSA)است و عضو تالار مشاهیر سخنران نیز هست. او به تازگی جایزه Cavette را
دریافت کرده، جایزه ای که با بالاترین ارزش در NSA به اعضای آن اعطا میشود، که برای قدردانی از مشارکت های بی
بدیل او در حرفه سخنوری بوده است. مارک همچنین عضو میزگرد سخنوران احضاری بوده که توانسته جزء ۲۰ نفر برتر
امریکا نیز باشد
